Του Γιώργου Μανταίου
Ηταν αρχές Ιουνίου. Ημουν συνοδηγός του Κώστα Πηλαδάκη, ανηφορίζοντας για Λάρισα ενόψει της έλευσης του Κρις Κόουλμαν.
Μου ανέλυε, θυμάμαι, τα πλάνα μας για το πρωτάθλημα Β΄ εθνικής. Πράγματι, ήταν εντυπωσιακή η μεταστροφή της συμπεριφοράς του, από την απόλυτη απογοήτευση του υποβιβασμού στον ενθουσιασμό ενός νέου ξεκινήματος.
Σ΄αυτές τις 70 ημέρες έγιναν τόσα, που ούτε τολμούσα να φανταστώ. Από τη στιγμή που βρέθηκα στην είσοδο της ΓΑΔΑ και έβλεπα τον Αχιλλέα Μπέο, τον Σταύρο Ψωμιάδη και τους άλλους κατηγορούμενους να οδηγούνται στο γραφείο του ανακριτή, μέχρι σήμερα που η ΑΕΛ (ξανα)προετοιμάζεται για το πρωτάθλημα της Β΄ εθνικής. Πώς να νιώθει τώρα ο Πηλαδάκης;
Θα συνέλθει;
Πήγα να πάρω τσιγάρα με τα δυο κινητά να χτυπούν ασταμάτητα και το bluetooth κολλημένο στο αυτί. Δεν απαντούσα.
Ανοιγόκλεινα τα μάτια μου, όπως έκανα μικρός για να ξυπνήσω από ένα κακό όνειρο. Ολα αυτά δεν έχουν λογική...
Πώς εξακολουθεί να υποστηρίζει ο Γερουλάνος (Εθνος, Κυριακή 7/8) ότι η κάθαρση προχωράει;
Γιατί προφυλάκισαν τον Μπέο, γιατί καταζητείται ο Ψωμιάδης;
Γιατί όλα αυτά, αν έχουν αποφασίσει -τελικά- να την "πνίξουν".
Γιατί η Forthnet δεν έκοψε το 25% και δίνει 160εκ. για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, χωρίς να προστατεύσει το προϊόν της;
Με τον Βόλο και την Καβάλα στη Σούπερ Λιγκ θα πάρει νέους πελάτες, με συνδρομή 50-κάτι ευρώ; Γιατί όλοι οι ρεπόρτερ της ΕΠΟ μου έλεγαν «πεσμένοι είναι κι οι δύο.
Δεν θα τολμήσει κανείς να κάνει μαϊμουδιά».
Είχα μάθει εντωμεταξύ από χθες, ότι η UEFA τούς είχε τελειώσει, στέλνοντας σαφές μήνυμα στα λαμόγια.
Όλα αυτά στριφογυρίζουν στο μυαλό μου... «Δεν μπορεί.
Σε λίγο θα με πάρει τηλέφωνο ο Αλέξης και θα μου πει ότι βγήκε η απόφαση:
«Ο υποβιβασμός των απατεώνων οριστικοποιήθηκε».
Οχι. Το μόνο τηλέφωνο που πήρα στην πραγματικότητα, ήταν από τον Κωστάκη:
«Τα έμαθες; Πήρα να σε ενημερώσω, σε λίγο θα το βγάλουμε στον αέρα. Σας την έπαιξαν χοντρά». «Δεν την έπαιξαν μόνο σε εμάς Κωστάκη», του είπα. «Και σε σας την έπαιξαν». Γιατί η αθλητική δημοσιογραφία περνάει πολύ δύσκολες στιγμές κι όσο το ποδόσφαιρο απαξιώνεται, τόσο θα βλέπουμε περικοπέ και λουκέτα.
Είναι η ώρα που ξεχωρίζουν οι άντρες από τα παιδάκια.
Είναι η ώρα των αποφάσεων. Και γράφω όπως σκέφτομαι αυτή τη στιγμή, που η σκευωρία μοιάζει οριστική και αμετάκλητη (αν και κάτι μου λέει ότι δεν μπορεί να τελειώσει έτσι).
Ως ομάδα, ως λαός, ως ιστορία, αν βάλεις μαζί τις υπόλοιπες 17 της football league, δεν μας φτάνουν. Δεν μας πλησιάζουν καν.
Με τον τρόπο που λειτουργούμε φέτος και τον Κρις στον πάγκο, ξεχάστε το! Τί μπορεί να μας φρενάρει; Ο Σιδηρόπουλος, ο Παμπορίδης, ο Σπάθας ή όπως αλλιώς τους λένε από τον Οκτώβριο.
Η ΑΕΛ είναι σπίτι μου εδώ και χρόνια.
Αυτό το σπίτι το αγάπησα και δεν θα αφήσω κανέναν να μου το πηδήξει. Με 17 στα 17 στο Arena ανεβαίνουμε περίπατο και όταν συμβεί αυτό, Γκέρεμι και Μακίνουα δεν πρόκειται να ξαναπατήσουν στη Λάρισα.
Όσο για εσάς που νομίζετε ότι είμαστε τα θυματάκια σας, ανυπομονούμε να σας ξαναδούμε κι εγώ κι ο Μίμης κι ο Χάρης κι ο Σωτήρης κι ο Σταύρος και φυσικά τα παλικάρια στο πέταλο.
Αλλά σας περιμένει κι ο Κώστας, αποφασισμένος ότι εδώ που φτάσαμε, δεν υπάρχει γυρισμός.
Οταν μας αδικούν, δεν πρέπει να διεκδικούμε το δίκιο μας με ανακοινώσεις και κυριλέ διαβήματα.
Όταν μας σφάζουν και μας κουμπώνουν τα παιχνίδια, δεν πρέπει να απευθυνόμαστε στα (δήθεν) αρμόδια όργανα.
Φυσικά δεν πρόκειται ποτέ να απευθυνθούμε στους Λαρισαίους πολιτικούς.
Γι΄ αυτούς, μόνο οι χαρακτηρισμοί που τούς απηύθυναν οι Monsters, φτάνουν και περισσεύουν.
Αυτό που μας αξίζει θα το παίρνουμε.
Με κάθε τρόπο, με κάθε κόστος. Λυγίσαμε, αλλά δεν σπάσαμε.
Έχουμε κόσμο, έχουμε ομάδα, έχουμε έδρα, έχουμε αυτό το κάτι που δεν κατάφερε κανείς να εξηγήσει το '85, το '88, το 2007;
Εχουν βύσματα στην ΕΠΟ, έχουν χρέη, έχουν μπράβους, δεν έχουν γήπεδο, δεν έχουν λαό. Θα τα ξαναπούμε...
Γιώργος Μανταίος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου